Deze hulstboom groeit op de begraafplaats aan de Oldenzaalsestraat in de schaduw van honderdjarige beuken. Hij doet het daar prima en dat hoeft ook geen verbazing te wekken, want hulst is een boomsoort die sterk genoeg is om zich onder hoog geboomte te handhaven. Zoals ik al eerder schreef moeten een aantal grote hulstbomen op de oude begraafplaats verdwijnen, waarbij als argument is aangevoerd dat ze door de lindebomen in de knel komen. Blijkbaar zijn de deskundigen die over de oude begraafplaats beslissen er niet van op de hoogte dat deze levenskrachtige bomen heel wat kunnen verdragen. Twee hulsten zijn de afgelopen winter aangeknaagd door de konijnen. Tijdens de hoorzitting van de bezwaarschriftencommissie in februari werd door de gemeentewoordvoerder beweerd dat deze twee daardoor wel zouden afsterven, maar in het voorjaar zijn ze als vanouds uitgelopen. Ze hebben gebloeid en er zitten weer bessen aan de vrouwelijke boom achter op het kerkhof. Niets duidt erop dat ze bezig zijn om te sterven. Tijdens een voorlichtingsdag in mei werd er nog een ander argument voor de kap opgevoerd, namelijk dat hulst niet op een kerkhof thuis zou horen. Dat is onzin. Al sinds oude tijden is hulst verbonden met eeuwigheid. Alleen daarom al zou deze boom op geen enkel kerkhof mogen ontbreken. Toch moeten we er rekening mee houden dat de bij de deskundigen levende gedachte dat hulst daar niet thuis hoort het einde in zal luiden van alle hulst, groot en klein, op de oude begraafplaats. Dat betekent een belangrijke verarming van het voedselaanbod voor vogels in het winterseizoen. En minder voedsel betekent minder vogels. Is dat wat we willen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten