Kapvergunning tientallen bomen voor Lange Wemen

  Ook het laatste hoekje van het oude stadskantoor is inmiddels weggevaagd

Het plan Lange Wemen, dat de bouw van een nieuw stadskantoor, 3000 m2 nieuwe winkelruimte, bijna 1000 m2 horeca en 70 appartementen beoogt, heeft veel voeten in de aarde gehad, maar is uiteindelijk in mei toch van start gegaan. De sloop van het voormalige stadskantoor/bibliotheek verliep  voorspoedig en is inmiddels achter de rug. De plek van het uit 1985 daterende gebouw wordt nu gedomineerd door bergen puin. Het zal niet lang meer duren voor de naastliggende gevelwanden aan de Deldenerstraat en het Burgemeester Jansenplein hetzelfde lot zullen ondergaan. Inmiddels is voor 27 bomen op en bij dit plein een kapvergunning aangevraagd, omdat ze de uitvoering van het plan in de weg staan. Het gaat om 14 bolacacia’s en bolcatalpa’s, 6 rode elzen van matige kwaliteit,  4 leilinden, 2 grote populieren, 2 esdoorns, een sierpeer en een kornoelje. De Natuur- en Milieuraad heeft tijdens de planvorming nog geijverd om de twee populieren te sparen, maar helaas zonder succes. Gelukkig worden er wel weer bomen geplant, volgens een voorlopig schetsontwerp in het bestemmingsplan zo’n 40 stuks, maar het gaat nog lang duren voordat deze een tegenwicht kunnen vormen voor de extra steenmassa die op deze plek zal verrijzen.

  De leilinden bij het monument staan op de nominatie om gesloopt te worden

In het schetsontwerp is ervoor gekozen om bomen langs de randen van het plein te zetten. In het midden ontstaat zo een nogal stenige ruimte, omdat ook de vier leilinden naast het monument zullen verdwijnen. Dat heeft ongetwijfeld te maken met zichtlijnen vanaf het plein naar de nieuwe winkelstraat die het plein moet verbinden met de Wemenstraat. Het monument komt daardoor eenzaam op het plein te liggen, als een steen tussen de stenen. Juist een herinneringsmonument voor hen die hun leven gaven voor de vrijheid zou verbonden moeten zijn met iets levends, dat zich langdurig kan ontwikkelen, zoals bijvoorbeeld een lindeboom.

Hoe meer stenen er op elkaar gestapeld worden, hoe belangrijker het groen in de stad wordt. Bomen bepalen in hoge mate de sfeer in de openbare ruimte. Het is te hopen dat de gemeente in het definitieve ontwerp, dat na de zomer gepresenteerd zal worden, goede keuzes maakt. 

Beren op de markt aanwinst voor Hengelo

Hengelo blijft verdeeld over het peperdure berenkunstwerk Badgasten van Marjolijn Mandersloot, dat gisteren onthuld is door Wieger Mulder, wethouder van financiën en cultuur. Weggegooid geld, Hengelo heeft niets met beren, en te eendimensionaal, dat is al tijden de kritiek. Toch zijn er ook talloze Hengeloërs die het mooi vinden en enthousiast reageren, kinderen niet in de laatste plaats. Nu de onthulling achter de rug is kunnen we het kunstwerk aan alle kanten bekijken. Wat is er te zien?

Onthullen Badgasten op de Markt iets over Hengelo?

Mijn eerste indruk is dat de uitvoering nogal grof is. De enorme beren zijn in stukken gegoten, waarna de delen aan elkaar zijn gelast. De vorm doet me direct aan speelgoedberen denken. De voor beren zo kenmerkende klauwen ontbreken en dat bevestigd het beeld. Het zijn gewoon lieverds geworden, waar niemand beducht voor hoeft te zijn. Voor zulke beren  ga je echt niet op de loop, integendeel, je nestelt je ertussen.

De vijf bronzen beren worden omringd door een dozijn ‘waterdruppels’ van prachtig blauw gespoten aluminium. Die vormen samen met de naam Badgasten een blijvende herinnering aan het grote misverstand van Mandersloot, die dacht dat er een waterbassin op de Markt stond, waar zij haar beren in en bij kon plaatsen. Wat zou er uit gekomen zijn als de kunstenares wel goed op de hoogte was geweest? Toen bleek dat er geen druppel water op de Markt te vinden was en de gemeente ook niet van plan was om daar iets aan te gaan doen kwam Mandersloot met het lumineuze idee van metalen waterdruppels en redde daarmee, op één beer na, haar berenfamilie. Daarmee werden de beren wel de meest sneue badgasten die ik ooit heb gezien. Je ziet ze verdwaasd staren naar die druppels: moeten we het daarmee doen?

Wat moet Hengelo nu met deze lieve speelgoedberen, die ook nog eens een lieve duit hebben gekost? Het blijft een knellende vraag, ondanks het enthousiasme bij een deel van de bevolking. Misschien passen de beren goed bij Hengelo omdat Hengelo zelf zo’n lieve en brave stad is. De gemeente is bijvoorbeeld heel coöperatief gebleken toen bestuurders van een door de gemeente gesubsidieerde kunstinstelling in het vorige decennium het kunstbeleid op een onacceptabele wijze onderuit haalden door de vrijheid van meningsuiting in hun eigen organisatie de nek om te draaien. De gemeente deed alsof er niets aan de hand was en werkte braaf mee om het deksel op de beerput te houden. De instelling kreeg zelfs een bak extra subsidie zonder dat er kritische vragen, laat staan eisen betreffende de bestuurlijke integriteit werden gesteld. Het is nooit duidelijk geworden of de toenmalige wethouder van financiën en cultuur, die in de media werd omschreven als iemand die achter de schermen aan alle touwtjes trok, aan de leiband van sjoemelaars liep vanwege grote naïviteit of vanwege angst om zelf bedreigd te worden. De gemeente als speelbal van andere machten, dat is al vaker vertoont. Treurigstemmend in dit specifieke geval is dat het vrije woord, niet alleen een fundamenteel en onvervreemdbaar recht, maar ook de basis van onze democratische rechtsstaat, zo weinig op waarde werd geschat.

Als ik het toneel overzie kom ik op de gewaagde gedachte dat de brave berenfamilie van Mandersloot als portret van de locale overheid in onze stad zeker niet zou misstaan. Mandersloot heeft het waarschijnlijk niet zo bedoeld, maar haar schepping kan zo wel geïnterpreteerd worden. Het lijkt er sterk op dat Hengelo dit confronterende portret heeft verdiend. Het wordt zijn geld dubbel en dwars waard als de gemeente zo niet gezien wil worden en inzet op versterking van het openbaar bestuur. Wat meer helderheid en zelfrespect, maar vooral meer haar op de tanden zou wonderen kunnen doen.

Lees hier meer over de beren, die inmiddels zijn opgenomen in een kunstroute.

Wat moet Hengelo met beren op de markt?

  Nieuwsgierigen gluren naar de veelbesproken maar nog afgeschermde beren

Gisteren zijn de Badgasten, de vijf door Marjolijn Mandersloot in opdracht van de gemeente gemaakte bronzen beren, op de Markt aangekomen. De gevaartes verdwenen al snel achter doek en daarmee (voorlopig) uit het zicht. Aan commentaar is er echter geen gebrek: wat hebben beren met Hengelo van doen, en wat een geldverspilling in deze tijden van grote bezuinigingen. Maar liefst 450.000 euro gingen er aan op. Dat was geoormerkt geld uit een pot die nog verband hield met de grotendeels mislukte herinrichting van de binnenstad rond de eeuwwisseling. Daarbij is toen zo verschrikkelijk veel geld verspild dat het te hopen is dat het berenkwintet iets fraais toevoegt aan de Markt, die door de gemeente immers als de huiskamer van de stad wordt gezien.

Beren zijn al een kleine 1000 jaar geleden uit ons land verdwenen. Ook hier in wat nu Hengelo is hebben ze voordien rondgelopen en hun paden hebben die van onze voorouders gekruist. Zo heel gek is het daarom nog niet om nu beren op de Markt te hebben, al is het dan in gestolde vorm. Ze kunnen ons eraan herinneren dat een heel lange tijd mensen en beren hier naast elkaar leefden. De samenvloeiing van de Driener- en Berflobeek moet in het verleden voor veel dieren een aantrekkelijke plek geweest zijn, en dat maakte het voor zowel beren als voor mensen interessant. Toch is dit nog geen reden om zo veel geld aan bronzen beren te spenderen. Misschien is er een andere invalshoek van waaruit je kunt opmaken dat het project toch zijn geld waard is. Ik houd mijn kruit nog maar even droog tot de onthulling van het kunstwerk aanstaande zaterdag om 15 uur.

Lees hier meer over de beren