Keep It Clean Day en RoundUp

Vandaag is het Keep It Clean Day, een dag om ons te ontdoen van zwerfvuil op straat en in de natuur. Op het groene eiland bij Huys Hengelo zag ik 3 blikjes, een plastic fles en een stuk plastic liggen, die ik natuurlijk meteen opgeruimd heb. Ik heb er geen moeite mee om me over de zooi van anderen te ontfermen. Het is gewoon een kwestie van solidariteit: de sterken helpen de zwakken, en daar is niets mis mee.

Het opruimen van  zwerfafval, waar vandaag veel mensen aan mee doen, is belangrijk, maar er is iets heel veel groters dat om aandacht vraagt. Kijk even naar dit filmpje over de nieuwste onderzoeksresultaten over de gevolgen van het gebruik van het herbicide RoundUp, dat ook in Hengelo nog gewoon door de gemeente gebruikt wordt om onkruidjes op stoep en straat tegen te gaan. Schrik niet van de beelden van enorme tumoren die bij (vooral vrouwelijke!) ratten ontstonden. RoundUp blijkt een smerig gif: wanneer gaan we die rommel verbieden?

Verzet tegen sluiting AkkuH vooral ritueel van aard

  Protestexpositie Accrochage Sauvage in AkkuH

Het verzet tegen de sluiting van kunstcentrum AkkuH, zoals dat afgelopen weekend gestalte kreeg met de tweedaagse flitsexpositie Accrochage Sauvage, had een nogal ritueel karakter door het ontbreken van perspectief op het behoud van het kunstcentrum, iets wat door de organisatoren van de expositie, Pier van Dijk en Antek Olszanowski, ook al voorzien was. Er werd zoveel stoom afgeblazen dat de ter verantwoording geroepen wethouder van cultuur Wieger Mulder zich bepaald ongemakkelijk leek te voelen. Pier van Dijk hield een donderpreek waarbij alles wat de afgelopen decennia verkeerd was gegaan voor het voetlicht werd gebracht. De toon was met termen als ‘terroristische kaalslag’ over de top, vond de wethouder, en daarin kan ik wel met hem meevoelen, hoewel ik ook de achterliggende frustratie begrijp over het vaak vertoonde gebrek aan visie op beeldende kunst bij de gemeente. Begin dit jaar had Mulder nog zijn betrokkenheid bij de kunstsector getoond door aan te geven dat hij een goed kunstklimaat belangrijk vindt, maar helaas zag hij zich genoodzaakt om al in het voorjaar aan te kondigen dat AkkuH moet sluiten. Het college van B&W wilde niet langer de kaasschaaf hanteren, maar keuzes maken, en dat viel uit ten nadele van Akkuh. Prompt kreeg de wethouder tijdens de opening van de flitsexpositie een kaasschaaf uitgereikt.

Zoals te verwachten was hield Mulder ondanks het protest vast aan het besluit om AkkuH te sluiten, maar bracht als goed nieuws dat een slordige anderhalve ton, een derde van het budget van AkkuH, voor kunst behouden blijft. Daarmee worden de kunstuitleen en kunsteducatie gered, en dan zal er ook nog geld overblijven voor het subsidiëren van tentoonstellingen en manifestaties. Mulder gaat geen energie meer steken in het plan om te onderzoeken of leegstaande winkels geschikt zijn als vervangende expositielocatie, omdat daar vanuit de kunstenaars kritiek op kwam. Andere mogelijkheden als de Bataafse Kamp en het Dikkerspand aan de Industriestraat krijgen wel zijn aandacht. De vraag is of het afschieten van het idee om winkelpanden te rekruteren verstandig is, want wat als blijkt dat de andere mogelijkheden voorlopig niet realiseerbaar zijn?

Een goed kunstklimaat is gebaat met meer dan geld en expositiemogelijkheden, zo heb ik in het op de expositie openbaar gemaakte manifest Naar een goed kunstklimaat! betoogd. Aan de basis ervan ligt de open uitwisseling van ideeën, welke berust op de vrije meningsuiting. Waar de vrijheid van meningsuiting gevaar loopt dient de gemeente als toezichthouder grenzen te stellen. Bestuurlijk ingrijpen om het vrije woord te beschermen is heel goed mogelijk waar het gaat om gesubsidieerde instellingen. Tot vorig jaar stond in de algemene subsidieverordening nog expliciet dat het bestuurders van gesubsidieerde instellingen verboden is om te discrimineren of de wet te overtreden. Dat was een duidelijk handvat, waar de gemeente in de kwestie Ateliers ’93 onder de vorige wethouder helaas geen gebruik van wist te maken, hoewel het zonneklaar was dat de top van de betreffende organisatie zich niet gedroeg zoals men van bestuurders van een kunstinstelling zou mogen verwachten. Uit dit gegeven vloeit mijn stelling voort dat de gemeente subsidiering van kunstinstellingen maar beter achterwege kan laten als zij niet in staat of bereid is om grenzen te stellen, terwijl daartoe wel alle aanleiding is. Zolang de Hengelose kunstsector verdeeld is over het belang van het vrije woord zijn er eigenlijk maar twee opties: toezicht en geld of geen toezicht en geen geld. Kunstenaars en gemeenschap dienen door de overheid beschermd te worden tegen de gevolgen van onbehoorlijk bestuur. Ook daaruit kan betrokkenheid bij de kunstsector blijken.

Wat is men van plan rond het oude arbeidsbureau?

In TC Tubantia van gisteren staat dat DOGM Onroerend Goed Maatschappij uit Breukelen, de tegenwoordige eigenaar van het voormalige arbeidsbureau op de hoek van de Oldenzaalsestraat en de Eikstraat, van plan is om op deze locatie woningen te bouwen. DOGM, een bedrijf dat zich bezig houdt met bemiddeling bij handel, huur en verhuur van onroerend goed, gaat spoedig in gesprek met de gemeente over zijn plannen, maar wenst in dit stadium daar geen toelichting op te geven. Ook de bij het plan betrokken makelaar laat zich er niet over uit, want het gaat om een ‘gevoelige zaak’. Ik vroeg me meteen af waarom men zo geheimzinnig doet. Wat is er gevoelig aan de voorgenomen sloop van een al jaren leegstaand kantoorpand ten behoeve van woningbouw? Het pand heeft geen bijzondere kwaliteiten, zoals het oude badhuis iets verderop aan de overkant van de Oldenzaalsestraat, waar ook zo geheimzinnig over wordt gedaan. Ik heb het sterke vermoeden dat de gevoeligheid het groen op het terrein betreft. Er staan twee monumentale bruine beuken met een diameter van ca. 1,3 meter. Ik schat ze op bijna anderhalve eeuw oud. Vermoedelijk zijn ze gepoot in de jaren 1870. Ze zien er nog prima uit.

  Het oude arbeidsbureau ligt deels verscholen in een groene oase

Natuurlijk is dit speculatie, maar het zou me niet verbazen als de eigenaar uit is op medewerking van de kant van de gemeente voor het verkrijgen van een kapvergunning voor deze waardevolle beuken, en waarschijnlijk ook voor alle andere bomen op het terrein. Behalve een vijftal bomen met een geringe dikte, die niet waardevol zijn en gerust gekapt zouden kunnen worden, gaat het om twee oude walnotenbomen met een diameter van circa 50 cm, twee vederesdoorns van ongeveer 40 cm dik en een gewone esdoorn met een dikte van bijna een meter. Een terrein zonder lastig opgaand groen geeft natuurlijk veel meer winst mogelijkheden, dus is het logisch als DOGM zou proberen om daar vanaf te komen. Voor Hengelo zou het echter een groot verlies zijn. Onze stad heeft in de loop van de jaren veel oud geboomte zien verdwijnen, en het einde is nog niet in zicht. Vooral het centrum heeft een erg stenig karakter gekregen. Veel parken zijn er niet. Er zijn en worden wel steeds nieuwe bomen aangeplant, maar het duurt lang voordat ze tegenwicht kunnen bieden aan al het steen. Hengelo heeft een waterhoofd als het gaat om bomen: meer dan de helft van de ruim 30.000 geregistreerde gemeentelijke bomen zijn jonge bomen. Bij particulieren speelt daarnaast de mode om tuinen in sterke mate te verstenen, wat de leefbaarheid in de stad niet ten goede komt. Dat alles maakt dat we zorgvuldig moeten zijn met wat ons nog rest.

Blijmoedig swingen in de file

  Steeds meer wegen raken overvol

Schuif aan in de file

sluit aan in die rij

van ’s ochtends vroeg

tot ’s avonds laat

dat maakt een mens weer blij

ja, ja, schuif aan in de file

sluit aan in die rij

we dansen op de daken

en we zijn weer eind’lijk vrij!

Nederlanders staan vaak en misschien ook wel graag in de file. In het drukke en jachtige bestaan van deze tijd is het wel fijn om even een ogenblik voor jezelf te hebben. Tijd voor een croissantje, de krant of je mail bijwerken.  Daar zitten natuurlijk ook wel grenzen aan. Na een paar uur heb je de krant echt wel drie keer uit. Stel dat de file de hele dag duurt: dan moet je toch wat anders. Bewegen is gezond, dus wat zou er dan mooier zijn als iemand lekker harde, swingende muziek opzet, het dak van z’n bolide op klimt en aan het zingen en dansen slaat, wat dan meteen de uitwerking heeft van een olievlek. Heel Nederland gaat uit z’n bol, fantastisch toch?

Zo’n droombeeld is niet erg reëel, maar – wonder boven wonder – aan de realisering ervan wordt gewerkt! Per 1 september is dankzij de VVD de snelheid op een groot aantal snelwegen verhoogt van 120 naar 130 km per uur. Hogere snelheden leiden sneller tot ongelukken, en meer ongelukken veroorzaken meer files, niet alleen op de rijbanen waar het zich afspeelt, maar vaak ook in de andere rijrichting: dat zijn de kijkfiles. De VVD is een echte filepartij, want het ligt in haar bedoeling om op nog meer wegen de snelheid te verhogen. Bovendien staat het partijprogramma waar zij mee de verkiezingen in gaat ook nog eens vol met andere maatregelen die de files met circa 15% laten groeien in de komende vier jaar, zo bleek onlangs na doorrekening van het Centraal Planbureau. Het ligt in de verwachting dat de VVD de grootste partij wordt: veel mensen vinden het blijkbaar belangrijk dat de files groeien. En de VVD staat in haar streven beslist niet alleen, want ook PVV en CDA willen maatregelen die de filegroei bevorderen. Nu lijkt 15% in vier jaar niet zoveel, maar als je dat vijf volle kabinetsperiodes weet vol te houden zijn na 20 jaar de files verdubbeld! Misschien gaat het in de toekomst nog wel sneller als maatregel op maatregel wordt gestapeld. Dat de VVD officieel de files wil bestrijden zegt natuurlijk niets. Dat kunnen politiek-strategische overwegingen zijn. Het gaat uiteindelijk om de effecten van het beoogde beleid, en dat ziet er hoopvol uit. Zo gek is dat idee nog niet: swingen op een autodak!