Met roofvogelshow bij ‘Vogelvlucht’ maakt MHHK bijzondere keuze

De officiële presentatie van het kunstproject ‘Vogelvlucht’, een digitale expositie van het Hengelose internetmuseum MHHK, werd gistermiddag afgesloten met een roofvogelshow. Daar ben ik beslist geen liefhebber van. Ik houdt van vrije vogels, die de lucht doorklieven zoals hen dat goed dunkt. Bij roofvogelshows worden vogels getoond die gevangen worden gehouden. In mijn ogen zijn dat sneue vogels, die alleen op de wieken mogen als hun baasje dat goed vindt. Voor commerciële doeleinden en het vermaak van mensen, die zich vaak niet bewust zijn van wat zij zien. Dat is een treurig lot, voor elke vogel.

   Een kerkuil in een kooitje: wie de vrijheid lief heeft 

   loopt hier niet warm voor

Als ik daar even aan voorbij ga kan ik toch wel enige bewondering opbrengen voor de gewaagde combinatie van een roofvogelshow met het kunstproject Vogelvlucht, waaraan louter Hengelose kunstenaars deelnemen. Bij de start van het project werd aan de kunstenaars als inspiratiebron een gedicht van stadsdichter John Heymans meegegeven, dat eveneens ‘Vogelvlucht’ getiteld is. Het gedicht verhaalt over een duif die op vleugelslag zoekt naar een hoger perspectief, tussen de Hengelose torens vliegt en uiteindelijk landt op het plein. Een vrije vogel, daar zou je je als kunstenaar in kunnen herkennen. En vervolgens worden bij de presentatie van het resultaat door het museum onvrije vogels uit de hoed getoverd: wat een contrast!

Maar dat is nog niet alles. Ingewijden weten dat de Hengelose kunstsector verdeeld is over een belangrijk onderwerp als de vrijheid van meningsuiting. Bestuurders van stichting Ateliers ’93 schreven kort na de eeuwwisseling een dreigbrief om te voorkomen dat pijnlijke zaken uit het verleden besproken zouden worden. Daarmee werd het verleden een taboeonderwerp. Nog steeds is deze aantasting van een fundamenteel recht een heikele kwestie. Je kunt er maar beter je mond over houden. Dat is bizar, want van kunstenaars zou je mogen verwachten dat zij het vrije woord een warm hart toedragen, en dat zij zich er bewust van zijn wat het betekent als een kliekje van kunstenaars/bestuurders gaat bepalen waar anderen het wel en niet over mogen hebben. Het kunstproject Vogelvlucht openbaart nu wat er in de Hengelose kunstsector is gebeurd: een verschuiving van vrijheid naar onvrijheid. Wat een treurige toestand!

Roofvogelshows zijn de laatste jaren flink in aantal gegroeid. Ze worden vaak gebruikt om mensen ergens naar toe te lokken, want veel mensen zijn onder de indruk van deze prachtige vogels. Maar de Werkgroep Roofvogels Nederland (WRN) is faliekant tegen het gebruik (beter gezegd: misbruik) van roofvogels voor commerciële doeleinden, waaronder roofvogelshows. Ook de Vogelbescherming en de Vogelwerkgroep Twente spraken zich uit tegen shows met roofvogels en uilen, en met hen nog meer dan 100 andere organisaties. De nadelen van deze shows zijn groot. De betroffen roofvogels en uilen leven onder omstandigheden die zelfs in de verste verte niets te maken hebben met hun natuurlijke leefwijze. Ter vermaak van het publiek moeten ze kunstjes doen. Ze zitten het grootste deel van de tijd opgesloten. Als exoten en gekruiste soorten ontsnappen, dan kunnen zij een belasting vormen voor de natuur. Meer informatie over de nadelen van roofvogelshows is te vinden op de informatieve site van de WRN.