Het
is vandaag 65 jaar geleden dat de Universele Verklaring voor de Rechten van de
Mens door een groot aantal landen werd ondertekend. We moeten deze belangrijke rechten,
zoals de vrijheid van meningsuiting en het recht op een eerlijk proces, in ere houden.
Dat gaat niet vanzelf, en daarom is het belangrijk om bij deze verjaardag stil
te staan en iets te doen voor mensen die gedupeerd zijn wegens het schenden van
hun fundamentele rechten. Voor een aantal van hen organiseert Amnesty
International deze maand een wereldwijde schrijfmarathon, waaraan naar
verwachting meer dan een miljoen mensen in bijna 80 landen zullen deelnemen. Het
gaat bijvoorbeeld om de vrijlating van de Saudische Mohammad al-Qahtani die
vastzit omdat hij een mensenrechtenorganisatie heeft opgericht, en om gerechtigheid
voor Yorm Bopha uit Cambodja, die een jaar geleden tot drie jaar veroordeeld
werd vanwege haar geweldloze strijd tegen gedwongen huisuitzettingen, maar ook voor
Miriam Lopez uit Mexico, die gemarteld en verkracht is door militairen. Meer
informatie over deze schrijfactie is te vinden op de landelijke site van
Amnesty.
 |
| In het pand Nieuwstraat 6 kan iedereen zich aansluiten bij de internationale schrijfactie van Amnesty dankzij de vrijwilligers van de afdeling Hengelo |
Hengelo
heeft een actieve afdeling van Amnesty met 22 enthousiaste vrijwilligers. De
afdeling wist voor deze schrijfmarathon tijdelijk een leegstaand winkelpand aan
de Nieuwstraat op nr. 6 te betrekken. Op alle woensdagen en zaterdagen tot en
met 21 december kan iedereen die dat wil daar kant en klare brieven
ondertekenen, waarin gevraagd wordt om vrijlating van gewetensgevangenen of
vervolging van schenders van mensenrechten. De winkel is open van 11 tot 17
uur.
Bij
de tiende verjaardag van de Universele Verklaring, in 1958, zei Eleanor
Roosevelt, de weduwe van de grote Amerikaanse president Roosevelt, dat de
mensenrechten volgens haar beginnen op kleine plaatsen: in kantoren, fabrieken
en werkplaatsen. Zij vond dat mensenrechten door de gemeenschap gedragen moeten
worden, ook in alledaagse situaties. Anders hebben ze weinig betekenis. Dat
betekent dat we elkaar die rechten moeten gunnen, overal waar we onder elkaar verkeren.
We zouden elkaar niet de mond moeten snoeren omdat een bepaalde boodschap ons
onwelgevallig is. Toch gebeurt dat soms, ook in Hengelo.
Opvallend is dat we bij
mensenrechten denken aan de andere kant van de wereld, niet aan de situatie in ons
eigen land. Dat blijkt uit publieksonderzoek van het College voor de Rechten
van de Mens, aldus Trouw van vandaag. “Nederlanders herkennen de mensenrechten
niet als hun eigen recht of dat van een ander in het geding is”, aldus
voorzitter Laurien Kosters. Drie op tien kunnen spontaan geen enkel mensenrecht
noemen. Als je je rechten niet kent weet je ook niet wanneer ze onder druk
komen te staan. Kosters: “Men denkt dat het allemaal goed geregeld is met onze mensenrechten, maar uit recente voorbeelden blijkt dat
mensenrechten nog regelmatig onderwerp van discussie zijn.” We moeten
alert blijven, want altijd zullen er mensen zijn die anderen de rechten willen
ontzeggen die zij voor zichzelf wel opeisen.
