‘Dan doen ze het hier in Hengelo net andersom als in Deventer’, zei een oude mevrouw toen ze eind maart haar handtekening zette tegen de bomenkap. ‘Daar laten ze de oude begraafplaats over aan de natuur.’ Een paar dagen geleden nam ik een kijkje.
De oude Deventer begraafplaats dateert van 1831 en ligt net als die in Hengelo een beetje aan de rand van het centrum, om precies te zijn aan de Diepenveenseweg vlak achter het station. Door een smeedijzeren hek met links en rechts een beheerdershuis kom je er binnen. Je kunt er lekker dwalen, want het is een veel uitgestrekter kerkhof dat voor een groot deel uit bos bestaat. Dat maakt het bijzonder, want waar vind je nu een bos midden in de stad? Het bos is spontaan ontstaan na de sluiting van het kerkhof voor overledenen in 1918, op een gedeelte waar nog maar weinig graven stonden. Net als in de Hengelose situatie is er decennialang weinig onderhoud gepleegd en inmiddels staat er een volwassen gemengd bos. Wat opvalt is dat er minder bloeiende bomen staan dan bij ons in Hengelo, maar daar staat weer tegenover dat er veel wilde bloemen bloeien. 
Het onderhoud is in handen van Stichting Natuur Anders en wordt zo uitgevoerd dat volop rekening wordt gehouden met de natuurwaarden op deze plek. Op de website van de Stichting Oude Begraafplaatsen Deventer, de organisatie die verantwoordelijk is voor het beheer, wordt trots melding gemaakt van de uitgebreide wilde flora en fauna (o.a. vier soorten vleermuizen en meer dan 20 soorten vogels) op het kerkhof. Ook voor dit kerkhof zijn er restauratieplannen, maar de SOBD wil daarbij rekening houden met de gegroeide landschappelijke situatie. ‘Doordat veel graven in de loop der jaren zijn aangetast, is er een fraaie symbiose ontstaan tussen de dood, waar de graven en graftekens naar verwijzen, en het leven dat de graftekens heeft vervormd, overwoekerd of juist beschermd.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten