Klankborden II

Gisteren ontmoette ik op de oude begraafplaats een bezoeker die daar al meer dan dertig jaar een band mee heeft. Hij droeg het hart op de tong en liet zich zeer kritisch uit over de gang van zaken, zoals de kap van tientallen rododendrons in 2009, en de behandeling met gif van de stobben, om te voorkomen dat ze het jaar daarop weer zouden uitlopen. Hij vertelde over een bijzondere conifeer die bij een van de graven stond, zo bijzonder dat een kweker daar af en toe voorzichtig stekjes van mocht nemen. Plotseling was die boom verdwenen. ‘Ze (de bestuurders van de VGO, RB) willen straks allemaal met een gouden harkje opgespeld lopen’, refereerde hij aan het aanstaande eeuwfeest van de vereniging in 2012. Nee, de VGO kwam er niet best vanaf.



Enkele van de vier grote coniferen midden op het kerkhof

die alle zouden moeten verdwijnen. Twee blijven behouden.



Het verhaal van deze man sloot prima aan bij mijn groeiende bezorgdheid over de gang van zaken tot nu toe. Het lijkt er steeds meer op dat de plannenmakers van de VGO niet goed weten waar ze mee bezig zijn. Dat blijkt niet alleen uit het voorval met de rododendrons; de voorbeelden liggen voor het oprapen. Zo willen ze de groene wand van 10 coniferen langs de Bornsestraat volledig weghalen, inclusief de fraaie magnolia die erachter verscholen zit. Op die plek kan dan een twaalf apostelenboom geplant worden. Dat zijn 12 lindebomen die allemaal in één plantgat gaan en dan op den duur met elkaar vergroeien, wat een bijzondere vorm oplevert. Een mooi idee, maar waarom juist op deze plek? De groene wand sluit het kerkhof zo mooi af van de drukke Bornsestraat, zomer en winter. Maar waar het hier in de eerste plaats om gaat is het feit dat er vorig jaar een kapvergunning is aangevraagd voor maar 7 van de 10 coniferen, alle met een diameter van 30 cm. De drie die dikker zijn, waaronder een levensboom met een diameter van ruim 60 cm, mogen dus niet gekapt worden. En dat is maar goed ook, want ik betwijfel of er in onze stad een levensboom staat van vergelijkbare omvang. Dan is er verderop op het kerkhof een vergelijkbare situatie: 4 grote coniferen, twee links en twee rechts van de lindelaan, zouden moeten verdwijnen. Dat kan niet, want voor slechts drie ervan is een kapvergunning aangevraagd. Ook wil men een berk en een lijsterbes kappen, wat niet door gaat, want er is geen kapvergunning voor verleend.

Wat de VGO nu opbreekt is dat vorig jaar al vast begonnen is met kappen zonder dat er een deugdelijk plan ligt. Het lijkt erop dat de bestuurders wel erg hard van stapel zijn gelopen en te weinig nagedacht hebben wat ze nu eigenlijk willen. Je zou mogen verwachten dat als een kapaanvraag wordt ingediend er ook een uitgewerkt plan ligt wat er daarna moet gebeuren. Helaas was dat niet zo. Er zijn wel ideeën, maar de andere (inmiddels afgetreden) groencommissaris van de VGO, de ontwerper en drijvende kracht achter de herinrichtingsplannen, wilde daarover eerder dit jaar tegenover mij niets loslaten. In augustus zou de gemeente tijdens ons gesprek met de wethouder inzage verschaffen, maar het kwam er niet van. Eergisteren vroeg ik er opnieuw naar, maar volgens de heer Huisstede van de gemeente was het nog steeds niet af. De vraagtekens worden groter en groter. Wat is hier eigenlijk aan de hand?

‘Denk aleer gij doende zijt, en doende denk dan nog’. Taal uit de oertijd, maar ook een wijze les die een oude onderwijzer op de lagere school mij vroeger mee gaf. Ik hoor het hem nog zeggen, die bijzondere man. Geen gemakkelijke opgave, maar wel het proberen waard.