Klankborden

Mosrijke vederesdoorn

‘Even klankborden’ staat dit jaar in de top tien van de Nederlandse vaagtaal; taaluitingen die opvallen door hun vage en onbestemde inhoud. Gistermiddag was de door de gemeente samengestelde klankbordgroep bijeen op de oude begraafplaats in verband met de herinrichtingsplannen en de daarmee samenhangende kap van 35-43 bomen. Met amper zes graden was het koud, koud, koud. Na maar liefst drie uur slenteren van boom naar boom was iedereen blij weer naar binnen te kunnen. Aanwezig waren van de gemeente de heren Huisstede, stadsdeelhoofd midden, en Groothuis, stadsdeelbeheerder, van de Vereniging Gemeenschappelijk Onderhoud de heren Jonkman, voorzitter, en Schoolkate, groencommissaris, van de gemeentelijke monumentencommissie de heer De Gruil, verder de heer Ten Vaarwerk van de bomenwerkgroep van de Natuur- en Milieuraad, en twee leden van het actiecomité tegen de bomenkap, de heer Roos en ikzelf. Ik miste eigenlijk iemand van de nabestaanden van hen die er begraven liggen. Van de donateurs was evenmin iemand uitgenodigd, hoewel ook in die hoek veel betrokkenheid bij het kerkhofje aanwezig is.

We hebben een aantal kritische kanttekeningen gemaakt bij de voorgenomen kap van een aantal bomen. Punt van discussie was bijvoorbeeld de linde links van het hoofdpad, die te dicht tegen een oude magnolia zou staan. Ik heb ervoor gepleit om deze te behouden om drie redenen. Allereerst is dit de enige inlandse linde op het hele terrein. Schoolkate bestreed dat het een inlandse linde is, maar hij wist niet wat het dan wel was. Ik voerde ook aan dat op ongeveer dezelfde plek in vroeger tijd ook een linde heeft gestaan en dat deze ongeveer 40 jaar jonge linde een band met vroegere tijden zichtbaar maakt. Tevens fungeert deze boom als een scherm, dat de toekomstige woontoren, die ooit op het terrein erachter zal verrijzen, aan het oog kan onttrekken. Dat de magnolia zich naar één kant niet verder kan ontwikkelen kun je ook voor lief nemen.

Verder hebben we o.a. gepleit voor het behoud van de atlasceder en van een vederesdoorn op het achterste deel van het kerkhof. Deze vederesdoorn is bijzonder omdat de stam veel mos en korstmos een plek biedt. De atlasceder is een imponerende boom die veel mensen de moeite waard vinden. Iemand heeft er een speciale band mee en legt regelmatig bloemen aan de voet van deze boom. Vanuit de VGO kwam meteen protest dat het handhaven van deze bomen afbreuk zou doen aan het door de andere groencommissaris, de heer Veelenturf, ontworpen plan, dat uit gaat van zichtlijnen. En dan kwam ik ook nog eens met de wens om het bemoste middenpad op dat deel van het kerkhof te handhaven vanwege de aanwezigheid van een vrij zeldzame korstmossoort (soredieus leermos), terwijl het plan dit pad ziet als de centrale as van dit deel van het kerkhof, een pad dat net als de lindelaan met kiezels verhard moet worden. Dat zou natuurlijk het einde betekenen van de mos- en korstmosflora op die plek. De KNNV, de vereniging van veldbiologen, wordt door de gemeente om advies gevraagd. Wordt vervolgt.