Nog niet zo heel lang geleden werd er door een stel scholieren vanwege een schoolopdracht een spookfilm opgenomen op de oude begraafplaats. Die leende zich daar natuurlijk prima voor met al die spannende hoekjes in het groen, tussen de grote rododendronstruiken, de machtige coniferen en te midden van tot de verbeelding sprekende grafmonumenten. Daar werd je fantasie wel geprikkeld, want saai was het er bepaald niet. Maar de tijden zijn veranderd zoals we allemaal weten, en het is er nu heel erg kaal. De intimiteit, het geheimzinnige en bijzondere, en de geschiedenis zijn er goeddeels uit weg gesneden. Je hoort wel eens zeggen dat Hengelo een saaie stad is, wat ik overigens betwijfel, maar als het zo is, dan is onze stad weer een stukje saaier geworden. Maar laten we niet alleen treuren: we mogen ook blij zijn, want het had allemaal nog heel veel erger gekund. Als de Vereniging Gemeenschappelijk Onderhoud helemaal de vrije hand had gehad, dan was er héél veel meer tegen de vlakte gegaan. Een jaar of tien geleden lagen er plannen om alle 100-jarige linden een kopje kleiner te maken. Als de gemeente daar geen stokje voor gestoken had dan was het waarschijnlijk uitgedraaid op bijna volledige kaalslag. Hoe begaan is deze vereniging toch met het groene erfgoed?
dinsdag 1 maart 2011
Wij blijven alert
Nog niet zo heel lang geleden werd er door een stel scholieren vanwege een schoolopdracht een spookfilm opgenomen op de oude begraafplaats. Die leende zich daar natuurlijk prima voor met al die spannende hoekjes in het groen, tussen de grote rododendronstruiken, de machtige coniferen en te midden van tot de verbeelding sprekende grafmonumenten. Daar werd je fantasie wel geprikkeld, want saai was het er bepaald niet. Maar de tijden zijn veranderd zoals we allemaal weten, en het is er nu heel erg kaal. De intimiteit, het geheimzinnige en bijzondere, en de geschiedenis zijn er goeddeels uit weg gesneden. Je hoort wel eens zeggen dat Hengelo een saaie stad is, wat ik overigens betwijfel, maar als het zo is, dan is onze stad weer een stukje saaier geworden. Maar laten we niet alleen treuren: we mogen ook blij zijn, want het had allemaal nog heel veel erger gekund. Als de Vereniging Gemeenschappelijk Onderhoud helemaal de vrije hand had gehad, dan was er héél veel meer tegen de vlakte gegaan. Een jaar of tien geleden lagen er plannen om alle 100-jarige linden een kopje kleiner te maken. Als de gemeente daar geen stokje voor gestoken had dan was het waarschijnlijk uitgedraaid op bijna volledige kaalslag. Hoe begaan is deze vereniging toch met het groene erfgoed?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten