Zijn weilanden natuur?

  

Natuur in de Eifel: weilanden vol bloemen

Nederland is in de EU het land met de minste natuur, hoewel demissionair staatssecretaris Bleker daar vast heel anders over denkt. Was hij niet degene die vond dat ook gewone weilanden natuur zijn? Het meeste grasland in ons land wordt zwaar bemest en bespoten en bevat daardoor weinig anders dan gras van één soort, vaak Engels raaigras.  Daar maakt de inheemse flora en fauna weinig kans meer; je kunt gerust spreken van groene woestijnen. Het is natuurlijk wel zo dat ook Engels raaigras natuur is, maar dat maakt van zulke weilanden nog geen natuurrijke plek. Soms is het goed om bij de buren te kijken hoe het ooit ook bij ons was, want je zou al die groene weilanden bijna normaal gaan vinden. Zo struikel je in de hogere delen van de Eifel nog over weilanden boordevol bloemen, en de daarbij behorende en bij ons schaars geworden zaad etende vogels, zoals geelgors en kneu. Dat je daar herten, vossen en met een beetje geluk zelfs zwarte ooievaars bij cadeau krijgt is mooi meegenomen. Zulke weilanden natuur noemen, ja daar kan ik in komen.

Restauratie dreigt Joodse begraafplaats minder groen te maken

Vliegenzwammen en berken op de Joods begraafplaats in Hengelo

Over enkele maanden begint de restauratie van de Joodse begraafplaats aan de Dennenbosweg, meldde TcTubantia vandaag. Lelijke betonnen schuttingen aan de zij- en achterkant worden vervangen door een muur en scheefgezakte grafstenen zullen worden rechtgezet. De krant zweeg over de voorgenomen kap van de zeven berken op het terrein. Berken wortelen oppervlakkig en bedreigen daardoor gemakkelijk graven. Bij vijf berken is dat min of meer het geval. Een zesde berk staat in de weg bij het graven van de fundering van de nieuwe muur. De zevende lijkt niets in de weg te zitten, maar toch moet ook deze boom eraan geloven. Deze intieme plek zal een heel stuk kaler worden, want herplant van de 7 bomen zal niet op dit kerkhof plaatsvinden, maar elders. Voor de buurt is dit een aanzienlijk verlies van groen. Een treurwilg en een oude eik blijven gelukkig staan. Wat er verder van de biodiversiteit over blijft is nog de vraag.

Het is spijtig dat investeringen in oude begraafplaatsen zo vaak gepaard gaan met aantasting van het groen, zoals ook in 2010/2011 bij de oude Algemene begraafplaats aan de Bornsestraat is gebleken.

Fout en de vrijheid

Kort voor de dodenherdenking op 4 mei vloog een vliegtuigje met de tekst ‘Vorden is fout’ boven de gelijknamige plaats. Het locale Comité 4 en 5 mei had het aangedurfd om dit jaar ook aandacht te geven aan de graven van 10 omgekomen Duitse dienstplichtigen en dat had de gramschap gewekt van de Joodse organisatie TOF (Tradition is Our Future). Met evenveel gemak zou je TOF fout kunnen noemen, wat er weer toe kan leiden dat elders geroepen wordt dat mensen die zoiets vinden fout zijn. Als we niet opletten stempelen we elkaar naar de hel, en dat kan toch niet de bedoeling zijn van herdenken.

   Vrijheid, een kostbaar goed, is niet vanzelfsprekend

In Hengelo was er geen aanleiding voor strubbelingen rond de goed bezochte dodenherdenking. Ik dacht tijdens de twee minuten stilte aan hen die in Sobibor het leven lieten, en daarna dwaalde ik af naar de 100.000 Koreaanse vrouwen en meisjes die in de oorlog door het Japanse leger als seksslavin werden misbruikt. Wel 40 man op een dag, en wie zich verzette werd met een zwaard doormidden gekliefd. Nog elke week komt een groepje overlevenden bijeen voor de Japanse ambassade in Seoul, in de hoop dat er ooit gerechtigheid komt. Dat doen ze al tientallen jaren. Deze dames van in de tachtig en negentig vormen een levend monument van onverzettelijkheid.

En dan waren er nog de kinderen waar mijn aandacht naar toe ging. Gelukkig waren er kinderen! Dat er maar veel van hen gehouden mag worden, zodat ze niet anderen de vrijheid ontnemen, maar dat ze de vrijheid juist doorgeven aan hen voor wie vrijheid slechts een stille droom is. In ons land zijn dat de meer dan 1000 mensen die slachtoffer zijn van mensenhandel, met name vrouwen en meisjes die in de prostitutie worden uitgebuit. Door geweld en intimidatie durven ze vaak geen mond open te doen. Daardoor is het erg moeilijk om daders voor de rechter te brengen, en als dat toch lukt volgt al te vaak vrijspraak of een lage straf. En laten we ook een andere categorie vrouwen en meisjes niet vergeten die ook sprakeloos zijn: zij die leven onder de dreiging van eerwraak. Wat dat met je doet laat de documentaire Code rood: Eerwraak II goed zien. In 2014 gaat de speciale en veilige opvang voor hen dicht en dan moeten ze naar de gewone opvang, die daar beslist niet op berekend is. Als dat door gaat, dan gaat dat levens kosten. Als mannen niet meer zouden investeren in criminele prostitutie en we meer geld en aandacht zouden besteden aan de bestrijding van deze uitwassen en de ondersteuning van de slachtoffers, dan zouden we de vrijheid daadwerkelijk door kunnen geven.

Kunstproject S.O.S. roept weerstand op vanwege ‘bloedende’ elzen

Project S.O.S. oogt sympathiek, maar lijkt niet goed doordacht

Wie achter het Hengelose ziekenhuis de Aletta Jacobslaan afrijdt kan zich sinds dinsdag verbazen over ‘bloedende’ elzen in de berm. De stobben van tientallen gemeentelijke elzen die daar eerder dit jaar zijn gekapt, zijn met rode verf bestreken, net alsof ze bloeden. Dit is een actie in het kader van het deelproject 'S.O.S.', dat onderdeel uitmaakt van de projectenreeks ‘De Ingreep’ van kunstenaars van Stichting Ateliers ’93. De gedachte erachter is dat als bomen zouden bloeden, net zoals wijzelf, we niet zo gemakkelijk tot kappen over zouden gaan. Op de achtergrond speelt het verhaal van de mogelijke kap van 8000 gemeentelijke bomen vanwege bezuinigingen, dat vorige herfst onrust veroorzaakte. De kunstenaars maken zich daar zorgen over, zo blijkt uit de facebook pagina van de stichting.*

Deze opvallende en originele kunstuiting roept evenwel onbegrip en weerstand op. Sommige mensen wisten dinsdagochtend niet wat ze zagen. Het leek wel of er een idioot bezig was geweest, zegt één van hen. Ze vinden het geen gezicht. Het woord vandalisme valt zelfs. Dat dit kunst zou zijn gaat er niet in. Kunstenaars hebben hun huiswerk niet goed gedaan, is nog de mildste kritiek. Ook is er bezorgdheid over de invloed van de verf op de toestand van de elzen. De bomen zijn weliswaar gekapt omdat ze door bouwwerkzaamheden te lijden hebben gehad, maar het was de bedoeling van de gemeente dat ze opnieuw zouden uitlopen. Dat gaat doorgaans heel goed bij elzen. Het zou jammer zijn als de verf daarop een negatieve invloed zou hebben. Ook de gemeente Hengelo is niet blij met deze ontwikkeling. De gemeente was zelfs niet eens op de hoogte en heeft geen toestemming voor de verfactie verleend. Daar willen we ook geen medewerking aan verlenen, aldus ambtenaar Oude Lenferink. De gemeente zal de zaak gaan onderzoeken.

Hoewel ik sympathie koester voor de wens van de kunstenaars om mensen zorgvuldiger met bomen om te laten gaan, vind ik de manier die hier gekozen is niet acceptabel. Er is klaarblijkelijk geen toestemming van de eigenaar van de betreffende bomen, de gemeente, en dan kan dit inderdaad gezien worden als een daad van vandalisme. Ateliers’93, een door de gemeente gesubsidieerde organisatie, heeft in het verleden al vaker de wet- en regelgeving aan de laars gelapt, ook ten nadele van de gemeente, en is daar tot nu toe steeds mee weg gekomen. Ik ben benieuwd of de gemeente het dit keer aandurft om grenzen te stellen.

Naschrift: Ook TCTubantia van 16-5-2012 berichtte over deze actie onder de titel 'De bomen bloeden...'. Daarbij stelde een van de kunstenaars, Nicole van Heeswijk, dat de verf na één hoosbui weg is. Dat blijkt echter niet zo te zijn.
* Opmerkelijk genoeg blijkt commentaar en reacties op dit onderdeel inmiddels verwijderd te zijn.