Hier
klopt iets niet
Voor
velen kwam het als een verrassing: kunstenaarsinitiatief stichting Ateliers ’93
is uit haar lijden verlost. Na een langdurig ziekbed van 12 jaar werd zij op
3-9-2013 opgeheven. Uit informatie van de Kamer van Koophandel bleek dat het
ging om een zogenaamde turboliquidatie. Bij de Kamer is gemeld dat er geen
vermogen, positief of negatief, meer in de stichting zit. Een vereffenaar en
een melding in een dagblad is in dat geval niet vereist. De stichting wordt dan
zonder verdere plichtplegingen opgeheven verklaard.
Maar
hier klopt iets niet: de stichting, die 17 kunstenaarsateliers verhuurt, huurt zelf
1000 m2 commerciële ruimte van projectontwikkelaar EMGA. Het contract is
aangegaan per 1-1-2009 en loopt door na 1-1-2014. Het contract is niet
rechtsgeldig opgezegd, aldus dhr. Goudszwaard van EMGA. Ateliers ’93 heeft van
EMGA een prima nieuwe regeling voor 2014 aangeboden gekregen met een sterk
verlaagde huur, maar die is door het bestuur afgewezen. Goudszwaard vreest dat
na 1 januari a.s. de huur niet meer betaald zal worden en sluit niet uit dat EMGA
de twee bestuurders in dat geval persoonlijk aansprakelijk zal stellen. Dat
lijkt mij geen slecht idee.
We
mogen het niet weten
In
de contacten tussen het bestuur van Ateliers ’93 en EMGA werd de opheffing
wekenlang verzwegen. Pas twee weken geleden kwam de aap uit de mouw en werd
Emga van de opheffing op de hoogte gesteld. Zelf had ik gisteren contact met ex-werkneemster
en woordvoerster van de geliquideerde stichting José Verstappen, die weigerde
uitleg te geven over de opheffing. Ook bleek gisteren dat de gemeente, de
subsidiegever van Ateliers ’93, niet van de opheffing op de hoogte is.
Beleidsambtenaar Cultuur Klaske Buis was verbaasd en wist van niets.
Ook een van de onderhuurders, Derya Zenginoglu, tevens raadslid voor Burgerbelangen,
zei gisteren niet op de hoogte te zijn. De site en de facebookpagina van de
stichting zwijgen als het graf over de liquidatie.
Het
ziekbed van Ateliers ‘93
Onder kunstenaars, 2011, houtskool op papier, ©. Dit is het meest pijnlijke en
confronterende groepsportret van Hengelose kunstenaars dat ooit gemaakt is. |
Oppositie
was niet langer mogelijk en de stichting gleed onder invloed van onprofessioneel
gedrag, in het bijzonder door een gebrek aan een moreel kompas, steeds verder
af. De bestuursnotulen van eind 2002 meldden dat de schoondochter van een van
de bestuurders bereid was gevonden om een wettelijk verplichte
accountantscontrole uit te voeren die bedoeld was om te toetsen of een
subsidieregeling juist was uitgevoerd. Dat was geheel tegen de regels in. Ik
vraag me af of er daar ook iets onder de pet gehouden werd, en zo ja, wat dat
dan was. Hoe lang ging dat door?
Eind
2005 vond een vergadering plaats over de toekomst van Ateliers ’93. Een
bestuurder intimideerde daar aanwezige onderhuurders door een kritische kunstenaar
opdracht te geven om de vergadering te verlaten. Als hij niet verdween, dan zou
de bestuurder de politie bellen, zo liet hij weten. Deze kunstenaar werd onder
druk gezet om zijn atelier te ontruimen. Begin 2007 dreigde het bestuur met een
buitengerechtelijke ontruiming en liet alle sloten van het pand vervangen, zodat
zijn atelier voor hem onbereikbaar werd.
In
2009 gaven bestuurders Marcel G. en Anita H. een valse verklaring af bij de
Kamer van Koophandel, waarbij gesteld werd dat zij in 2008 bestuurder werden
bij stichting Ateliers ’93, terwijl dat in werkelijkheid plaatsvond in 2004,
resp. 2006.
Waarom
werd Ateliers ’93 opgeheven?
De gemeente lijkt machteloos, maar is het
niet
Al
sinds begin 2007 heb ik onbehoorlijk bestuur bij Ateliers ’93 meermaals onder
de aandacht gebracht van de gemeente. Ik heb er daarbij op aan gedrongen in te
grijpen. Tijdens de vorige collegeperiode heeft toenmalig wethouder van Cultuur
dhr. Ter Ellen in 2008 toegezegd dat hij de bestuurders voor zou houden dat zij
integer dienen te handelen en de wet- en regelgeving dienen na te leven. Dat leidde
tot niets, want binnen de kortste keren werd de wet opnieuw overtreden. De gemeente
was daarvan op de hoogte, maar deed niets. Wethouder Mulder is sinds maart van
dit jaar op de hoogte van de misstanden uit het vorige decennium. Helaas vond
hij het niet nodig om met een klokkenluider een gesprek aan te gaan. Op 25 juni
j.l. verdedigde hij in de commissie Sociaal het bestuur van Ateliers ’93 nog
door o.a. te suggereren dat er sprake zou zijn van “min of meer persoonlijke
problematiek” tussen mij en het bestuur van Ateliers ’93. De wethouder
beschikte op dat moment echter over documenten waaruit onmiskenbaar blijkt dat
bestuurders van Ateliers ’93 zich in het verleden schuldig hebben gemaakt aan
o.a. illegale repressie en liegen tegen de Kamer van Koophandel.
Gaan
we op herhaling?
Ateliers
’93 heeft voor 28 oktober a.s. een gezamenlijk fractiespreekuur aangevraagd om de
penibele huisvestingssituatie met de raadsleden te bespreken. Zij hopen op
steun van de gemeente. De situatie lijkt veel op die in de herfst van 2008.
Toen leverde druk op de raadsleden een huursubsidie op van minimaal €50.000,
waardoor de huren voor de kunstenaars na de verhuizing per 1-1-2009 van een slooppand naar
het huidige pand betaalbaar bleven. Dat is nu ook de inzet. Ik
zou het zeer onverstandig van de gemeente vinden als er opnieuw onbekommerd steun
wordt gegeven, zoals in 2008 het geval was. Nog nooit heeft de top van Ateliers
’93 zich moeten verantwoorden voor de wanprestaties die in een reeks van jaren
geleverd zijn.
Volgens
dhr. Goudszwaard van EMGA bestaan er plannen om vanuit de puinhopen van
Ateliers ’93 een nieuwe organisatie op te tuigen. Ik zie geen heil in een
nieuwe organisatie. Ik denk dat er een andere weg gekozen moet worden, als de
gemeente deze groep in de steek gelaten kunstenaars uit de nood wil helpen. Het
beste lijkt mij om de groep onder te brengen bij de stichting Woon- en
Werkruimte Kunstenaars. Dat is een solide en vertrouwenwekkende organisatie zonder
schandalen. Daar kan eventueel een pand aan toevertrouwd worden. Dat zou ook
het huidige pand kunnen zijn. De gemeente moet zien te voorkomen dat aan
knoeiers nog meer subsidie verspild wordt. Speciaal in deze barre tijd van voortdurende bezuinigingen is het belangrijk om te zorgen dat subsidie goed besteed wordt.
De
puinhoop is te groot geworden
Deze
informatie heb ik op internet geplaatst om iedereen te informeren die banden
had met de geliquideerde stichting Ateliers ’93 te Hengelo, en niet op de
hoogte is van de liquidatie. TCTubantia zal hierover pas volgende week
publiceren. Er komen ongetwijfeld nog meer onthullingen. Op dit weblog zijn ze te
volgen.
Het
is te hopen dat de gemeente dit keer niet wegkijkt en opnieuw doet alsof er
niets aan de hand is. De puinhoop is inmiddels te groot geworden om te
bagatelliseren. Bestuurders van gesubsidieerde instellingen dienen integer te
handelen en de wet- en regelgeving na te leven. De gemeente zou dat een zorg
moeten zijn.
Update per 16-12-2013: een puinhoop in het kwadraat
Hierboven schreef ik dat de puinhoop rond Ateliers '93 te groot is geworden om te bagatelliseren, maar niets blijkt minder waar. In een gesprek vorige maand met wethouder van Financiën en Cultuur Wieger Mulder, eveneens van de locale partij Burgerbelangen, bleek dat hij het niet met mij eens is als ik ex-bestuurders van Ateliers '93 onbetrouwbaar en incompetent noem. Toch beschikt de wethouder over bewijzen van hun leugenachtigheid, en is het evident dat zij uit angst hun organisatie hebben opgedoekt. Ik verbaas me er dan ook niet over dat de gemeente steun verleent aan een nieuw in het leven geroepen stichting Ateliers '93, die op 28 november het licht zag. Gelukkig wel met een ander bestuur, maar zonder dat er iets geleerd is van het verleden. Hoe lang kan dat goed gaan?
Update per 16-12-2013: een puinhoop in het kwadraat
Hierboven schreef ik dat de puinhoop rond Ateliers '93 te groot is geworden om te bagatelliseren, maar niets blijkt minder waar. In een gesprek vorige maand met wethouder van Financiën en Cultuur Wieger Mulder, eveneens van de locale partij Burgerbelangen, bleek dat hij het niet met mij eens is als ik ex-bestuurders van Ateliers '93 onbetrouwbaar en incompetent noem. Toch beschikt de wethouder over bewijzen van hun leugenachtigheid, en is het evident dat zij uit angst hun organisatie hebben opgedoekt. Ik verbaas me er dan ook niet over dat de gemeente steun verleent aan een nieuw in het leven geroepen stichting Ateliers '93, die op 28 november het licht zag. Gelukkig wel met een ander bestuur, maar zonder dat er iets geleerd is van het verleden. Hoe lang kan dat goed gaan?
Op 10 december 2013 ontvingen
alle fractievoorzitters van de gemeenteraad van Hengelo ernstige aantijgingen aan mijn
adres van een lid van de gemeenteraad, wier gedrag ik bekritiseerd had. Klaarblijkelijk zijn er in Hengelo bestuurders die geen behoefte hebben aan betrokken burgers. Ik heb geprobeerd misstanden aan de
kaak te stellen, maar dat werd niet gewaardeerd. Integendeel, ik ondervond alleen
tegenwerking. Mijn motivatie om mij in te zetten voor een beter Hengelo is
inmiddels tot een dieptepunt gedaald. Ik heb dan ook besloten daar geen energie
meer in te stoppen. Dit weblog stopt op 10 december met mijn stelling dat
mensenrechten ook gelden in Nederland, dus ook in Hengelo. Dat lijkt een open deur, maar is geen
vanzelfsprekendheid zo is mij gebleken.
Update 21-3-2014: lente!
De definitieve uitslag van de gemeenteraadsverkiezing wijst uit dat Burgerbelangen, de partij van het hierboven genoemde raadslid, gehalveerd is. De persoon in kwestie verdwijnt uit de raad, en ook wethouder Mulder mag wat anders gaan doen. Een mooi resultaat. Hoera voor de democratie!
Update 21-3-2014: lente!
De definitieve uitslag van de gemeenteraadsverkiezing wijst uit dat Burgerbelangen, de partij van het hierboven genoemde raadslid, gehalveerd is. De persoon in kwestie verdwijnt uit de raad, en ook wethouder Mulder mag wat anders gaan doen. Een mooi resultaat. Hoera voor de democratie!