Grote waterteunisbloem woekert in Weusthagpark

Grote waterteunisbloem bedreigt natuur van plassen van Rientjes in Weusthagpark Hengelo

In het water van de plassen van Rientjes, die deel uitmaken van het nieuwe Weusthagpark in het noorden van Hengelo, woekert op circa 20 plaatsen de grote waterteunisbloem. Deze exoot, die oorspronkelijk alleen in Zuid Amerika voorkomt, was tot 2011 vrij verkrijgbaar in tuincentra in ons land, maar de verkoop werd in dat jaar verboden vanwege de groeiende overlast en schade die deze plant, eenmaal uitgezet in de vrije natuur, kan aanrichten. Er is een plek aan de zuidoever van een van de meertjes waar de waterteunisbloem afgelopen zomer heeft gebloeid. Dat duidt erop dat de plant daar al een of enkele jaren groeit. De bloeistengels waren bijna een meter hoog, terwijl op alle andere plekken de plant nog niet verder is gekomen dat het beginstadium: in het water liggende stengels van enkele meters. De bloemen lijken op die van de teunisbloem, maar ze zijn kleiner en het geel is intenser. Het is een mooie plant, maar hij hoort in onze natuur niet thuis en wat veel belangrijker is: hij draagt de dood met zich mee.

De waterteunisbloem is de dood in de pot voor wateren als de plassen van Rientjes, voormalige kleigaten net ten noorden van de A1 in het noordelijke deel van het nieuwe Weusthagpark, dat nog bezig is zijn vorm te krijgen. De plant is een woekeraar van de ergste soort. Stengels kunnen gemakkelijk afbreken en door de wind naar een andere locatie worden geblazen, om daar uit te groeien tot een nieuwe plant. Wortels die blijven zitten kunnen ook weer uitgroeien. Deze plant had eigenlijk nooit verkocht mogen worden. Een vijver in een particuliere tuin groeit er binnen de kortste keren mee dicht. In de oude kleigaten van Rientjes duurt dat wel wat langer, maar het resultaat is hetzelfde. Als er niet wordt ingegrepen, dan groeit op termijn de hele boel dicht met een vlechtwerk van in het water liggende meterslange uitlopers. Dat kan zo’n dicht tapijt vormen, dat het lijkt alsof je er kunt lopen. Dat kan gevaarlijk zijn voor kinderen. De enorme plantengroei trekt zoveel zuurstof uit het water, dat alle leven in de plassen uiteindelijk door zuurstofgebrek afsterft. Wat we dan overhouden zijn dode, dichtgegoeide meren.

De plassen van Rientjes vormen een belangrijk natuurgebied midden in de stad. De meertjes zijn in trek bij allerlei vogelsoorten, zoals ijsvogel, kuifeend, dodaars, brand- en grauwe gans, aalscholver, blauwe reiger, kleine bonte specht en nog vele andere. Vandaag heb ik het waterschap ingelicht over de ‘besmetting’ met de waterteunisbloem. Het is onontkoombaar dat er ingegrepen moet worden. Niets doen is geen optie. Ik hoop wel dat dat gebeurt met respect voor de rijke natuur van de meertjes. Ik heb ervoor gepleit om de oeverbegroeiing zo veel mogelijk te sparen. De meertjes zullen al een klap krijgen door de transformatie tot een stadspark, met de daarbij behorende aanleg van infrastructuur in de vorm van paden. De recreatiedruk zal toenemen. Aan de noordoever zullen drastische veranderingen plaats gaan vinden door het afdekken van asbeststort uit het verleden en door de aanleg van een brug. Het is te hopen dat er na afloop nog iets van deze rijke natuur overblijft.