Bij een vergelijking van de oude begraafplaats zoals die was in de jaren negentig en de tegenwoordige tijd vallen vooral twee dingen op, namelijk de veranderde omgeving, waarover een andere keer meer, en het groenonderhoud. Het onderhoud van het groen was veel minder intensief, waardoor natuur en cultuur samenvloeiden tot een evenwichtig geheel. De graven van Frederika Johanna ter Horst uit Goor, wellicht verre familie van haar naamgenote Johanna Frederika ter Horst, de oprichtster van de Vereniging Gemeenschappelijk Onderhoud, en haar man Willem Hulshoff Pol, bij leven directeur van de Hengeloosche Bontweverij, liggen in het achterste deel van het kerkhof. Ze vormden samen een fraai voorbeeld hoe prachtig en harmonieus het leven en de dood op elkaar kunnen inwerken: oude rododendronstruiken zetten met hun bloemenpracht luister bij aan de overledenen, terwijl de ranken van klimop, van oudsher een symbool voor eeuwig leven, de harde vormen van de omranding van het graf verzachtten.
 |
| De graven van Johanna Frederika ter Horst en haar man Willem Hulshoff Pol in 1991 (links) en tegenwoordig |
Dat alles is inmiddels verdwenen. De rodo's zijn gekapt en de stobben met gif bewerkt, zodat ze nooit meer uitlopen, en de klimop is al evenzeer wegggevaagd. De grafstenen zijn heilig, aldus de Vereniging Gemeenschappelijk Onderhoud, die de afgelopen jaren een flinke opruiming onder het groen heeft gehouden. Het spannende, het onverwachte, dat is goeddeels weg. Kaalheid is wat ons rest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten