Gaat Hengelo 8000 bomen kappen?

Een prachtige oude Oosterse plataan staat in Oldenzaal.                                  
Hengelo heeft helaas veel van haar oude bomen verloren.                                

Morgenavond vergaderen de gezamenlijke raadscommissies over de bezuinigingsvoorstellen die op 8 en 9 november in de gemeenteraad aan de orde komen. Ook op het onderhoud van de openbare ruimte zal de komende jaren bezuinigd moeten worden, en één van de voorstellen is om het aantal bomen in die openbare ruimte, nu 33.000, te verminderen tot 25.000. Deze afname wordt omschreven als een kwaliteitsverbetering. In het verleden zijn vaak bomen dicht op elkaar geplant, waardoor de kronen en wortels inmiddels in elkaar gegroeid zijn. Als je daar gaat uitdunnen, dan kunnen de resterende bomen zich beter ontwikkelen tot kwaliteitsbomen, zo is de achterliggende gedachte. Dat vergroot de duurzaamheid en verlaagt de kosten. De gerichtheid op kwantiteit moet verlegd worden naar kwaliteit.

Het is mooi dat de gemeente de kwaliteit van haar bomenbestand wil vergroten. Maar wat is kwaliteit? Gaat elke boom die scheef staat of waar wat takken uit gewaaid zijn voortaan voor de bijl? De vraag is of kwaliteitsverbetering  gepaard moet gaan met de kap van 25% van het bomenbestand. Wat betekent dat voor een stad die toch al weinig groen heeft? En waar is dat getal van 25.000 op gebaseerd? Kan het zijn dat een ordinaire bezuiniging op bomen in een jasje van kwaliteitsverbetering wordt gegoten?

Het lijkt nog heel veel, de huidige 33.000 bomen, en zelfs die 25.000 waar de gemeente op in zet. Hoe is het beeld elders? Amstelveen, min of meer vergelijkbaar met Hengelo, heeft er circa 30.000, maar die stad heeft de ambitie om de groenste stad van de Randstad te worden.  Utrecht is weliswaar veel groter dan Hengelo, maar heeft omgerekend naar 80.000 inwoners 40.000 bomen. Deventer, dit jaar uitverkoren tot groenste stad van Europa, heeft 69.000 bomen op 100.000 inwoners, dat is 55.000 op de Hengelose schaal. De nagestreefde 25.000 bomen steken er magertjes bij af. Daar komt nog bij dat 40% van de huidige 33.000 bomen jonger is dan 20 jaar. Het zijn vaak niet veel meer dan struiken op een stokje. En 85% is jonger dan 50 jaar. Bij bomen die een hoge ouderdom kunnen bereiken, zoals eiken, linden en taxus, is dan nog steeds sprake van een jonge boom. Hoge normen aanleggen kan betekenen dat 'kwaliteitsbomen' snel gekapt worden als er door bv. een storm takken uitwaaien. De verwachting is dat ten gevolge van de klimaatverandering aantal en kracht van stormen zal toenemen. Houden we in Hengelo nog wel oude bomen over? Er is al zoveel verdwenen…

Vrouwen zijn koopwaar en wie doet er wat aan?

Duurzaamheid kent vele gezichten. Als we een duurzame samenleving willen, dan moeten we met ons allen bijvoorbeeld meer werk maken van de bestrijding van mensenhandel, de moderne vorm van slavernij. Toelaten dat mensen op grote schaal als slaaf te werk worden gesteld is immers zeer onduurzaam. Het ondermijnt ons morele besef en corrumpeert op den duur de samenleving.

  © 1992                                                   

De Europese Commissie van de EG heeft enkele jaren geleden 18 oktober uitgeroepen tot Dag tegen de mensenhandel, met de bedoeling om EG-landen aan te zetten tot meer actie tegen deze zeer ernstige, maar vaak onderschatte vorm van criminaliteit. In de aanloop van deze dag stonden vorige week de media boordevol artikelen over mensenhandel, vaak in relatie tot prostitutie. Met afgedwongen sex worden schatten verdiend, ook in ons land. Minimaal de helft van de in 2000  gelegaliseerde prostitutie berust op dwang, terwijl het toch de bedoeling was dat legalisatie een einde zou maken aan dit soort mensonterende praktijken. De straffen zijn onlangs verzwaard, maar de vraag is of dat helpt. De Nederlandse rechtsstaat laat vrouwenhandel gebeuren, valt te lezen in het pas verschenen boek Vrouwen te koop van Maria Genova. De pakkans is gering, er worden al te vaak lage straffen uitgedeeld en er heerst blindheid voor signalen van uitbuiting. Volgens de Amsterdamse PvdA-wethouder Lodewijk Asscher kijken we in ons land de andere kant op als het gaat om uitbuiting in de sexbranche. De gemiddelde burger heeft er geen last van, aldus een advocaat. Overigens bleek vorige maand uit onderzoek dat het slechts bij één op de tien mensen bekend is dat slavernij ook in ons land voorkomt. Er is nog heel veel onwetendheid.

Gelukkig wordt wel steeds meer over mensenhandel geschreven. Behalve het boek van Maria Genova is zojuist ook Slaven in de polder van Trouw-redacteuren Martijn Roessingh en Perdiep Ramasar uitgekomen, dat laat zien waarom de risico’s voor criminelen klein zijn gebleven en de winsten navenant groot. Wie de werkelijkheid niet zo dicht op de huid wil zitten kan uitwijken naar de uitstekende thriller Kluis 21 van de Zweedse schrijvers Anders Roslund en Börge Hellström. Het boek is met vaart geschreven en maakt heel duidelijk waarom mensenhandel zelfs in een land als Zweden, waar prostitutie sinds 1999 verboden is, erg moeilijk te bestrijden is. Wie niet zo’n lezer is kan uitwijken naar de film Trade, die zich afspeelt in Mexico en de VS. Zoals de naam al aangeeft laat Trade zien hoe vrouwen en meisjes tot handelswaar worden gemaakt. Een trailer van de film is hier te zien.

Vanaf 19-1-2012 ligt De fatale fuik in de winkel, een boek van rechercheur Henk Werson, specialist bestrijding mensenhandel.

Update 22-12-2012: De straffen voor mensenhandel gaan omhoog van maximaal 8 naar 12 jaar, en zelfs naar 30 jaar als er door mensenhandel iemand sterft. Ook praktijken van loverboys vallen onder de noemer van mensenhandel. Dit wetsvoorstel kwam gisteren als hamerstuk door de Tweede Kamer, wat betekent dat alle partijen hier achter staan. Bron: Trouw 22-12.

Onverwoestbaar optimisme over vliegveld Twente

In het artikel “How unrealistic optimism is maintained in the face of reality” (Hoe onrealistisch optimisme bestand is tegen confrontatie met de werkelijkheid) beschreven wetenschappers in Nature Neuroscience onlangs een experiment waarbij selectieve blindheid aan het licht kwam. Proefpersonen die met meevallers werden geconfronteerd bleken een verhoogde doorbloeding voorin het brein te vertonen, in hersengebieden waar we fouten verwerken. Tegenvallers verlaagden de activiteit juist. Dit verschil was het opvallendst bij proefpersonen die van tevoren hadden aangegeven dat ze optimistisch waren ingesteld. Kennelijk zijn onze hersenen in principe zo afgesteld dat we het leven vooral van de zonnige kant bekijken. Zo’n roze bril heeft zo zijn voordelen, want het houdt de motivatie op peil, en het vermindert spanning en angst. Dat heeft evolutionaire voordelen. Aan de andere kant kleven er ook gevaren aan als je denkt dat je alles aankunt. Zelfoverschatting en onrealistisch optimisme kunnen je aan de rand van de afgrond brengen, en erger.

Het Sterrebos pal ten oosten van Hengelo ligt precies onder de toekomstige       
aanvliegroute                                                                                                  

‘Enschede blijft positief’, kopte TC Tubantia van vandaag bij enkele artikelen over de luchthaven, die bij elkaar bijna weer eens 3 pagina’s vulden, naar aanleiding van een vergadering van een raadscommissie over de voortgang van de gebiedsontwikkeling en over de resultaten van een nieuw onderzoek. De voorstanders van de heropening van het vliegveld, de coalitiefracties van PvdA, CDA, VVD en Burgerbelangen, zijn tevreden, en dat verbaast mij gezien het voorgaande helemaal niet. Volgens verantwoordelijk wethouder Marijke van Hees zal er geen overheidsgeld in de exploitatie van de luchthaven worden gestoken. Het is nog niet eens zo lang geleden dat Twentse gemeenten, Enschede incluis, de knip trokken om de onrendabele passagiersvluchten vanaf het vliegveld overeind te houden, en ik vraag me dan ook af wat haar belofte waard is. Als na opening van het vliegveld, naar verwachting in 2013, de uitbater niet uit de rode cijfers komt, dan houd ik er rekening mee dat er toch gemeenschapsgeld in de exploitatie wordt gestopt. Hoewel het natuurlijk ook mogelijk is dat de exploitant op andere manieren tegemoet gekomen wordt: meer toegestane vliegbewegingen, nachtvluchten en ook vliegen in het weekend. Versoepeling van de voorwaarden, daar zal het mee beginnen. Maar eerst zal de gemeenteraad in november een beslissing moeten nemen over het advies om de historische kosten maar af te schrijven, omdat het irreëel is te verwachten dat die ooit nog terugverdiend worden. Zeg maar dag met het handje tegen 6,4 miljoen!

Luchthaven Twente vóór herstart al op miljoenenverlies

Dit reeënbosje bij de Sniedersveldweg maakt deel uit van het geplande               
parkeerterrein voor de luchthaven Twente                                                       

Nieuw onderzoek in opdracht van Area Development Twente (ADT) heeft kort geleden aan het licht gebracht dat het onrealistisch is te denken dat in het verleden gemaakte kosten voor de herstart van de in 2007 gesloten Luchthaven Twente ter grootte van bijna 13 miljoen nog terugverdiend kunnen worden. De verwachting is dat dit bedrag nog verhoogd moet worden met verliezen die voort zullen vloeien uit de financiële crisis en problemen op de vastgoedmarkt. Onderzoeksbureau AT Osborne adviseert de betrokken overheden, de gemeente Enschede en provincie Overijssel, om de verliezen maar te nemen, omdat een sluitende grondexploitatie er niet in zit. De Enschedese gemeenteraad vergadert morgenavond niet alleen over de aanbesteding van de luchthaven, maar ook over het voorstel van B&W om de helft van de historische verliezen op zich te nemen. ADT heeft afgelopen zomer alternatieven opgesteld, waarbij het meest vergaande inhield het afblazen van alle ontwikkelingen, inclusief de luchthaven zelf. Dat wordt gezien als een niet reeële, louter theoretische optie. Toch is het goed om hier bij stil te staan.

In TC Tubantia van 29-9-2011 konden we lezen dat de concessievergoeding die een marktpartij voor het gebruik van de luchthaven dient te betalen minimaal een half miljoen bedraagt, maar dat dit bedrag pas ‘vanaf een bepaald moment’ in rekening wordt gebracht. Volgens Vereniging Omwonenden Luchthaven Twente (VOLT) kan dat moment 8 jaar op zich laten wachten en betreft het hier ongeoorloofde staatssteun, omdat de kosten voor deze gratis periode ten laste komen van de overheid, die al eerder had toegezegd om 16 miljoen te investeren in vernieuwing van de luchthaven. Alles bij elkaar opgeteld hebben we het dan al gauw over enkele tientallen miljoenen aan gemeenschapsgeld. En dan is het nog de vraag welke kosten daar nog bij komen als de luchthaven er eenmaal is. Als het niet goed gaat, dan moeten we er rekening mee houden dat het daar niet bij blijft. De overheid zal blijven bijspringen, zoals in het verleden ook zo vaak gebeurd is, tot het moment dat het echt niet meer kan. Gunstig zijn de vooruitzichten bepaald niet: de belastingbetaler zal gaan opdraaien voor steun aan rammelende banken en zwakke eurolanden, waarbij de vraag is hoeveel daarvan we nog eens terugzien. Dat geld kan zeker niet uitgegeven worden aan vliegreisjes.

‘Met twintig passagiers al een drukke dag’ kopte Trouw van 4 oktober boven een beschrijving van een geflopte Spaanse luchthaven bij Ciudad Real, een stad bijna even groot als Hengelo, op 200 km van Madrid. In 2002 werd besloten tot de bouw van dit eerste internationale particuliere vliegveld van Spanje. Het zou het drukke vliegveld van Madrid (50 miljoen passagiers in 2010) gaan ontlasten en het zag er dan ook veelbelovend uit. Met de hoge snelheidstrein zou je in iets meer dan drie kwartier in het centrum van de hoofdstad staan. In 2008 ging het vliegveld open. Twee dagen per week landt er een vliegtuig: een van en naar Barcelona en een van en naar Mallorca, hoewel die laatste bestemming eind deze maand geschrapt wordt. De lijn is niet rendabel. Het vliegveld dreigt een ‘spookvliegveld’ te worden, zoals er wel meer zijn in Spanje. Het staat inmiddels onder curatele en er wordt gepraat met schuldeisers. Hoewel drie kwart van de Spaanse publieke luchthavens onrendabel is, hebben politici in tal van steden en regio’s de bouw van nieuwe vliegvelden aangekondigd. Ze worden daarin gesteund door de staatssecretaris van transport Isaías Tábos, die vindt dat er te weinig vliegvelden zijn. “Frankrijk en Duitsland hebben er veel meer.”

Zullen ze het ooit leren? Zullen wij het ooit leren?