Zoektocht Hengelose kunstenaars succesvol van start

Nu de allerlaatste expositie, ‘Exit’, onder de vlag van het ten gevolge van bezuinigingen gesneuvelde kunstcentrum AkkuH bijna voorbij is wordt de vraag ‘hoe nu verder’ voor Hengelose kunstenaars steeds nijpender. Gisteravond kwamen ongeveer 70 van hen bij elkaar in Metropool om daarover te discussiëren. In september had wethouder van cultuur Wieger Mulder nog toegezegd dat ongeveer €150.000 van het budget van AkkuH behouden zou blijven voor de presentatie van kunst, maar ondertussen heeft de gemeenteraad dat naar beneden bijgesteld tot slechts een derde van dat bedrag, wat neer komt op iets meer dan een tiende deel van het oorspronkelijke budget van het kunstcentrum. Uit de discussie kwam naar voren dat er een pand moet komen om werk te kunnen presenteren, en ook meer geld: een ton! Molenstraat 16, waar tot enkele jaren geleden een commerciële kunstuitleen zat, gooide hoge ogen, omdat de ruimte geschikt is en direct in het centrum ligt. Een werkgroep van kunstenaars, met daarin o.a. Pier van Dijk, Guusje Beverdam, Henk Lassche en José Verstappen, gaat aan de slag om plannen te ontwikkelen die worden teruggekoppeld in een volgende vergadering.

  The freedom of speech, © 2012, is tot januari te zien in de expositie

  Te kijk 2012 in het Lambooijhuis te Hengelo

De uitstekend bezochte avond was een succes. Er was een sterke wens om samen verder te komen, en bovendien was er voor iedereen ruimte om een eigen visie te ontvouwen. Anders dan de meeste sprekers was mijn inbreng vanuit een andere invalshoek, nl. het belang van tolerantie onder kunstenaars. Als er gebrek is aan tolerantie, dan is dat schadelijk voor het aanzien van de Hengelose kunstsector, en dat beïnvloedt vanzelfsprekend ook het succes van het presenteren van kunst. Het blijft vreemd dat een aanslag op het vrije woord binnen een kunstinstelling onder de vorige coalitie onweersproken is gebleven. Ik vroeg de wethouder een heldere boodschap af te geven over de waarde van de vrijheid van meningsuiting, en ik vroeg mijn collega’s om niet samen te werken met hen die aantoonbaar de indruk wekken dat zij intolerant zijn. Repressie is antikunst, en ik vind dat wie daarop gericht blijft, geen invloed behoort te hebben op de gang van zaken in de kunstsector. Natuurlijk zou ik liever zien dat degenen die als bestuurder grove fouten hebben gemaakt zich daarvan zouden distantiëren, maar de realiteit is dat niet iedereen zoveel kracht in zich heeft. Het is volgens mij het een of het ander: of je erkent de fundamentele rechten van anderen, of je ziet af van invloed. Een tussenweg is er niet.