De hoogste en tegelijk ook de dikste boom op de oude begraafplaats is een Italiaanse populier. Hij torent boven alles uit en is al van verre zichtbaar, net een groen baken dat aangeeft: hier moet je zijn. Italiaanse populieren worden een meter of dertig hoog en deze boom, die waarschijnlijk geplant is in de jaren twintig, is maar liefst 1,3 meter dik. Deze boomsoort is een cultivar van de ook bij ons voorkomende, maar door het verdwijnen van zijn natuurlijke milieu zeldzaam geworden zwarte populier. In tegenstelling tot de zwarte zijn de takken van de Italiaanse populier heel sterk omhoog gericht, wat de boom tot een slanke zuil maakt. Hij werd vanaf de 18e eeuw vanuit Noord Italië over Europa verspreid, vandaar de naam. Deze snelle groeier maakt deel uit van de wilgenfamilie, maar geeft geen overlast door pluis, omdat van deze cultivar alleen een mannelijke variant bestaat. Het blad, dat ruitvormig tot driehoekig is, ruist mooi op de wind en in de loop van de herfst wordt het prachtig geel. Deze boom is kerngezond en staat gelukkig niet op de nominatie om gekapt te worden. Hoge bomen vangen veel wind en dat geldt zeker voor Italiaanse populieren, maar het zijn geen bomen die snel omwaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten