In de schaduw van de lichtlindes

Een zware drilboor heeft dagen werk om één van de
fundamenten van de lichtlindes te slopen                  

De lichtlindes die eerder deze week gesloopt werden stonden symbool voor de mislukte herinrichting van de Markt en ruimer gezien zelfs van de binnenstad, die rond de eeuwwisseling flink op de schop ging. Het was een tijd van chique en no-nonsense. Alles moest strak en zakelijk. Dure spiegelende bestrating, dure Noordse leisteen op het stationsplein, een minimum aan groen op de Markt, maar wel stalen ‘linden’. Hoeveel kan een stad verdragen?

Hadden we dit debâcle niet van tevoren aan kunnen zien komen? Iedereen weet toch hoe een aangename binnenstad eruit ziet? Een fontein, bomen, bankjes, afwisseling en intimiteit, bestrating met kleine stenen in warme tinten, dat alles roept een heel ander gevoel op dan het grote grijs dat Hengelo het afgelopen decennium heeft gedomineerd. Er zijn genoeg voorbeelden van steden die een binnenstad hebben waar het wel prettig is om naar toe te gaan. Er valt altijd wel iets van te maken als je de juiste keuzes maakt. Eind jaren ’90 kregen ook kinderen de gelegenheid om iets over de herinrichting van de Markt te zeggen. Bomen en een speelplek, dat kwam eruit. Er werd niets mee gedaan, maar nu komen de bomen er uiteindelijk toch, en als het mee zit kan het berenkunstwerk dat volgend jaar geplaatst wordt een speelplek worden. Eind goed al goed?

Het is bewonderenswaardig dat de gemeente de afgelopen jaren de inwoners alle ruimte heeft gegeven om mee te denken over een nieuwe facelift van het centrum, en dat zij heeft erkend dat het concept chique en no-nonsense, dat de basis vormde van de vorige herinrichting, een verkeerde invalshoek was. Met de sloop van de lichtlindes en de komst van een rij echte bomen wordt de Markt en daarmee ook de binnenstad een stuk vriendelijker.