Terrein voormalig politiebureau langdurig in het slop

  Op de tegenoverliggende wand was de laatste regel van het gedicht

  Celdroom van H.M. van Randwijk uitgehakt: 'gerechtigheid zal 

  wederkeren'

Het is al weer 7 jaar geleden dat op de wand van een cel in het voormalige Hengelose politiebureau aan de Marskant de naam van de Birmese oppositieleidster Aung San Suu Kye viel te lezen, naast die van 9 andere vrouwen die de dupe waren van vervolging en geweld. De wand maakte deel uit van de installatie Celdroom tijdens de kunstmanifestatie Gevangen in kunst, die aan de sloop van het gebouw voorafging. Daar moest ik aan denken toen deze dappere strijdster voor de democratie en de mensenrechten vorige week zaterdag in het stadhuis van Oslo een staande ovatie kreeg na het uitspreken van haar dankwoord voor de al in 1991 aan haar toegekende Nobelprijs voor de Vrede. Van de afgelopen 22 jaar zat ze er 15 gevangen, eind 2010 volgde haar vrijlating, en inmiddels is zij lid van het Birmese parlement. Wat kan er veel veranderen in zeven jaar tijd!

  Ook de Japanse wijnbes heeft vanzelf wortel geschoten op het braakliggende

  terrein waar tot 7 jaar geleden het oude politiebureau stond

Er kan ook heel weinig veranderen in zeven jaar. Na de sloop van het oude politiebureau in de zomer van 2005 is het omvangrijke terrein op een steenworp afstand van het stadhuis braak blijven liggen. De natuur neemt er langzamerhand bezit van, voor zover dat gaat met een bodem vol puin. Er zijn enkele tientallen soorten inheemse  planten te vinden, naast verwilderde tuinplanten als vlinderstruik en mahonie. Het terrein wisselde wel van eigenaar en is momenteel in bezit van de enige Hengelose woningcorporatie Welbions. Het zou mij niet verbazen als er nog eens zeven jaren voorbij gaan voordat er hier iets gaat gebeuren. De appartementenmarkt ligt op zijn gat en de stad staat vol met leegstaande kantoren.

Er is veel geklaagd over deze en andere Hengelose stadsprairies, waarvan er meer dan 30 zijn. Sommigen zouden het liefst asfalt willen storten om er een parkeerplaats van te maken. Anderen zien meer in beplanting. Een poging vanuit de politiek om projectontwikkelaars zo ver te krijgen hun langdurig braakliggende terreinen tijdelijk een groener aanzien te geven heeft nog bitter weinig opgeleverd. De gemeenteraadsfractie van Burgerbelangen heeft dit voorjaar van Welbions evenwel toestemming gekregen om hier aan de Marskant eenjarige zomerbloemen in te zaaien, wat half mei ook gebeurd is. Helaas liet de corporatie daarop het veld zodanig maaien, dat ook veel vlinderstruiken tegen de vlakte gingen. Dat schiet zo niet op. Het is nog afwachten wat de zaaiactie van Burgerbelangen op deze dorre en stenige grond op gaat leveren. Het zou wel eens een beter idee kunnen zijn om de natuur gewoon maar haar gang te laten gaan; dat werkt en het kost niets. Geduld is dan het enige dat nodig is. Aan een stoppelveld heeft niemand iets, en dat is bovendien geen reclame voor Hengelo.