De Titanic bijsturen

De ondergang van de Titanic   (aquarel, 1988)                            

Gisteren hadden Bert Roos en ik opnieuw een gesprek met wethouder Janneke Oude Alink over de beoogde bomenkap op de oude begraafplaats, waarvoor de gemeente anderhalf jaar geleden een kapvergunning heeft afgegeven. Door alle commotie over de omvang van de herinrichting en de missers die er gemaakt zijn is het inmiddels een slepende kwestie geworden. De wethouder probeerde begrip te kweken voor de lastige situatie waarin de gemeente zich bevindt. Er zijn in Hengelo veel mensen die pleiten voor een natuurlijker aanpak, waarbij bijvoorbeeld niet al het boomblad weggehaald wordt, maar er zijn er misschien nog wel meer die het liefst zouden zien dat elke scheefgewaaide grashalm onmiddellijk door de gemeente wordt rechtgeharkt en dat alle blaadjes netjes worden opgeruimd. Daar moet de gemeente tussendoor zien te laveren. Ook zijn de ideeën binnen de gemeente over hoe om te gaan met groen wel aan het veranderen, maar dat gaat langzaam. Er is lang op een bepaalde manier gewerkt en verandering kost nu eenmaal tijd. Het is als het bijsturen van de Titanic, zei ze. 'De Titanic is vergaan!', reageerde Bert Roos heel ad rem, dus misschien was dat niet zo'n goede vergelijking. Maar als je erover door denkt is het dat wel. Onze samenleving is net een heel groot passagiersschip, dat haast je rep je op volle kracht de zee doorklieft, een zee waar het niet pluis schijnt te zijn vanwege de vele ijsbergen. Kun je nog bijsturen als je zo'n ding voor de boeg ziet opdoemen? Met de Titanic ging het in 1912 goed fout. Zal het ons beter vergaan?

Hoe het ook zij, wij hebben in elk geval nog weer eens aangekaart dat het erg jammer zou zijn als in komende jaren zou blijken dat het aantal diersoorten ten gevolge van de herinrichtingsplannen flink is afgenomen. Als de vogelstand daalt en egels en eekhoorns het laten afweten, dan is dat een groot verlies. Vooral de dieren maken dit kerkhof tot een bijzondere en spannende plek. Daarbij is het belangrijk hoe de beplanting er uit ziet: biedt die voldoende dekking en voedsel, dan zullen veel dieren daarvan profiteren. Op wilgen bijvoorbeeld leven veel insecten, wat weer veel zangvogels aantrekt, waardoor het voor een roofvogel als de sperwer ook interessant wordt. De heer Henk Slootjes, vertegenwoordiger van de Bomenstichting voor Twente en aanwezig als onze deskundige, bracht het idee van begeleide verwildering onder de aandacht. Je laat de natuur haar gang gaan en begeleidt dat proces door bij te sturen waar dat echt nodig is. Er kan dan een veel grotere rijkdom aan leven ontstaan. Dat ziet er wel wat rommeliger uit, en het probleem zit daarin dat veel mensen daar moeite mee hebben. Elders wordt dit idee al toegepast, bijvoorbeeld op de oude begraafplaats in Deventer. Het zou ook prima aansluiten bij onze oude begraafplaats, omdat daar decennialang weinig onderhoud is toegepast. Helaas lijkt de tijd daar nog niet rijp voor, voor zover het Hengelo betreft.

Helaas was de tijd te kort om alles de revue te laten passeren. Volgens de wethouder liggen de standpunten niet zo ver uit elkaar. Dat kan in theorie wel zo zijn, maar hoe ziet de praktijk eruit? Oude Alink zou graag zien dat we elkaar niet bestrijden maar versterken. Ze erkent dat er dingen fout zijn gegaan in het verleden, zoals o.a. het verkeerd opmeten van bomen, maar ze vindt het belangrijk dat we ons op de toekomst  richten. Het gaat echter niet alleen om fouten die in 2009 zijn gemaakt en waarvoor strikt genomen de vorige wethouder, de heer Weber van het CDA, de verantwoording droeg. Heel recent is er ook nogal wat mis gelopen met de klankbordgroep. Al met al was het wel een goed gesprek, maar het is twijfelachtig of we hier iets mee zijn opgeschoten. Vanmiddag vertellen ambtenaren ons hoe de gemeente nu concreet verder wil gaan.