Terwijl de eerste uit Afrika teruggekeerde gierzwaluwen over de stad trekken en we genieten van een bijna zomerse lentedag loopt de bloei van de magnolia’s op het kerkhof op het eind. De bladeren van deze tulpachtige bloemen dwarrelen meer en meer omlaag. Nog even en deze uitbundige pracht is weer voorbij.
Magnolia’s bestaan waarschijnlijk al zo’n 100 miljoen jaar. Ze zijn ontstaan in de tijd dat er nog geen bijen waren. In plaats van bijen zorgden kevers voor de bestuiving. De bloembladeren zijn steviger dan we gewend zijn, want ze moesten keverbestendig zijn. Kevers gaan doorgaans niet zo subtiel te werk als bijen. Voordat de ijstijd begon waren er ook in ons deel van Europa magnoliabossen. Dat moet in het voorjaar een prachtig en feestelijk gezicht geweest zijn. De oude begraafplaats geeft daar een kleine impressie van, want er staan acht magnoliabomen en twee heesters. De heesters zijn stermagnolia’s, met zoals de naam al zegt bloemen in stervorm. Ze staan vlakbij de magnolia waarvoor een kapvergunning is verleend. Het is onduidelijk wat er met de heesters gebeurt, maar deze boom gaat tegen de vlakte, want de kroon is onevenwichtig…
Om nog een afspiegeling van zijn pracht te bewaren is hier een beeldimpressie te zien van deze bijzondere boom. Een kleine lofzang op de schoonheid in de hoop dat er een tijd komt dat er betere keuzes gemaakt zullen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten