Natuur en cultuur reiken elkaar de hand

Een kerkhof is bij uitstek een plek waar de dood en het leven elkaar ontmoeten. Je wordt er geconfronteerd met je eigen sterfelijkheid door de grafmonumenten van hen die je zijn voorgegaan. De rust en de stilte maken je ontvankelijk voor vragen die verder gaan dan de oppervlakte van onze gehaaste levens. Wij zijn tevreden? De in steen gebeitelde vraag doemt op vanaf het graf van een reeds lang geleden gestorven vrouw. Bejaarde, soms scheef gezakte en gebarsten zerken en grillige oude bomen wisselen elkaar af op een aangename manier op dit wellicht oudste kerkhof van ons land. Hier op de oude begraafplaats is in de loop van de tijd door lichte verwaarlozing een evenwicht bereikt: natuur en cultuur reiken elkaar de hand.