Op de oude begraafplaats is het voorjaar altijd overweldigend. De afwisseling van vormen, tere groentinten en geurige bloesems brengen je gemakkelijk in een opgewekte stemming. Toch zijn sommige mensen na een bezoek teleur gesteld. Zo hoorde ik van iemand die vond dat er zo weinig bloemen waren. Misschien kwam hij te vroeg in het seizoen, of keek hij vooral naar de grond. Wellicht had hij iets heel anders in zijn hoofd. In het voorjaar zijn er op de oude begraafplaats duizenden bloemen, alleen zitten die in hoofdzaak aan de bomen en heesters. Momenteel bloeien rodondendrons, de twee sierappels, een enkele late magnolia en ook een prachtige oude appelboom. De bloei van de esdoorns loopt weliswaar op zijn eind en de geelgroene bloempjes vallen omlaag uit de boomtoppen, maar daar staat tegenover dat het niet lang zal duren of de knoppen van de hulstbomen gaan zich ontvouwen. 
Tussen al dat moois fladderen vliegende bloemen: vlinders als oranjetipje, koolwitje, dagpauwoog, boomblauwtje en bont zandoogje. Deze laatste vlinder houdt van plekken met afwisseling van licht en schaduw, zoals bosranden. De gevlekte vleugeltekening biedt juist daar een prima camouflage en het is dan ook niet verwonderlijk dat hij zich hier op het kerkhofje thuis voelt. Hoe afwisselender de begroeiing is, hoe meer soorten zich hier laten zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten