In de herfst valt er op het kerkhof een legioen aan blaadjes omlaag en dat moet allemaal zo veel mogelijk opgeruimd worden, zoals ik gisteren al schreef. Dat het blad van de gazons, de graven en eventueel de paden gehaald wordt, dat is te begrijpen. Als het opruimen van blad echter te ver doorschiet, dan heeft dat tot gevolg dat de mogelijkheden van bepaalde diersoorten verminderen. Onder gevallen blad houden zich vaak insecten, spinnen en slakken schuil die deel uitmaken van het menu van zowel merels en lijsters als ook egels. Egels zijn scharrelaars die het beste gedijen in een wat rommelige omgeving die niet al te intensief onderhouden wordt. Het kerkhof is nog steeds een mooie plek voor egels, hoewel ik er nog nooit een gezien heb. Egels worden pas actief in de schemering en lopen ’s nachts hele einden langs achterpaden en tuinen om hun kostje bij elkaar te scharrelen. De trend om tuinen af te sluiten met hekken en schuttingen maakt het er voor hen niet gemakkelijker op. Egels zijn vrij traag en worden snel slachtoffer van het verkeer. Van de 9 egels die ik vorig jaar zag waren er 6 dodelijk verongelukt, waarvan 4 niet ver van het kerkhof: één op de Bornsestraat ter hoogte van het poortgebouw, één op Wessex en twee in de Kuyperstraat. Incidenteel laten ze zich zien bij daglicht en iedereen die wel eens een ontmoeting met een egel heeft gehad weet dat deze vertederende dieren niet schuw zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten